Referentie Willem en Hans, Recordhouders Tarpon

Willem de Jong en Hans van den Berg vangen wereldrecord tarpon in Gambia

President van Gambia aanwezig bij weging van de vis!

Gambia, 8 januari 2014, ergens voor de kust aan boord bij kapitein van Paradise Fishing Gambia, zijn de collega’s Willem de Jong en Hans van de Berg uit Den Haag aan het vissen op tarpon. Het is 14.30 uur als uit het niets de aasvis wordt gegrepen door een monstervis! De reel schreeuwt het uit, naar later blijkt is dit het begin van een vijf uur durende strijd tussen de grootste tarpon ooit aan een hengel gevangen en de vismaten Willem en Hans. Na vijf uur wisten zij in het donker de enorme tarpon aan boord te brengen met een lengte van 257 centimeter en borstomvang van 142 centimer. Het gewicht, 210 kilo, werd de volgende dag bekend gemaakt en naar later bleek was ook de President van Gambia Yahya Jammeh aanwezig geweest bij de weging. Lees hier het spannende en exclusieve verhaal van Willem en Henk.

De wereldrecord tarpon gevangen door Willem (links) en Henk (uiterst rechts) van maar liefst 210 kilogram!

Ik ben werkzaam als hoofd voeding in een verpleeghuis waar Hans ook al jaren komt als tuinman. We wisten van elkaar dat we van vissen hielden, maar niet dat we dezelfde droom koesterden, het vangen van een grote tarpon. Dat kwam toevalliger wijs ter sprake onder koffietijd tijdens werk. En zo werden de eerste afspraken gemaakt voor de trip naar Gambia. Ik ben gaan zoeken op internet en kwam bij Tom van Kleef uit op www.paradisefishinggambia.com. Wij zijn met Tom gaan mailen en hebben daar alle zaken met betrekking tot de boot en het tijdstip van de vistrip geregeld. We besloten om in januari 10 dagen te gaan, wat achteraf samenviel met de komst van de grotere tarpon in de rivier. Na nog een tijdje op internet te hebben gezocht naar een bijpassend hotel, vond ik een leuk hotel vlak bij Denton Bridge. Dit hotel, Cape Point genaamd, is een eenvoudig maar goed hotel. Bij Marcel (Wout van Leeuwen, Vlaardingen) ben ik informatie gaan inwinnen omtrent de materialen en technieken. Na een paar mails werden wij zeer enthousiast over wat wij daar mochten verwachten. Wij hadden vooraf besloten om bij aankomst twee dagen te relaxen daarna zes dagen te gaan vissen en afhankelijk van de vangsten de twee laatste dagen ook lekker niets te doen. September 2013 hebben wij geboekt… en zo kon onze droom werkelijkheid worden. Ondertussen ben ik zelf nog op Bouxier in Frankrijk gaan karperen. Toen ik daarvan terug kwam werd het al heel snel druk op het werk i.v.m de feestdagen en ineens vloog de tijd voorbij.

Willem in actie tijdens de vijf uur durende dril!

MATERIAAL

Een paar dagen voor de kerst zijn we bij Marcel Schouten van Wout van Leeuwen in Vlaardingen geweest om nieuwe lijnen op de reels en de molens te laten spoelen. Voor de reels 43/00 en op de molens van de spinhengels (Travaly’s ) 28/00 gevlochten lijn. Voor de leaders twee klossen 100 ponds mono lijn. Diverse maten circlehooks (6/0, 8/0), 100 ponds wartels, loodstoppers en lood tot 300 gram. Neem vooral genoeg mee. Voor het vangen van sardines moet je genoeg paternosters meenemen en een lichte hengel voor het vangen van aasvis. Ja… en dan is het 4 januari 2014. Onze vistrip gaat beginnen. Het vliegtuig vertrok om 6.15 uur om met een tussenstop op Sal (Kaapverdië) om na negen uur vliegen te landen op Banjul in Gambia. Nadat we best snel onze koffers terug hadden begon de ellende bij de douane al. Hans en ik moesten onze koffers open maken. Hans trof een beambte die ook viste en dat was dus snel geregeld. Echter ik moest hem open maken en laten zien wat er inzat. Nadat ik had verteld dat dit molens en visspullen waren vertelde de beambte dat hij dit moest confisceren. Echt niet! Niemand komt aan mijn spullen en zeker hij niet. Toen moest ik betalen, 100 euro. Ik heb die man 10 euro gegeven en heb mijn koffer weer dicht gemaakt  waarna ik ben doorgelopen. Dat was dus mijn eerste er(aan)varing met Gambia. Verder geen gekke dingen, alleen maar aardige mensen die geld willen verdienen.

In het hotel aangekomen kwam onze gids. We waren al enthousiast, maar dat werd nog heftiger. Wat is die jongen gedreven. Hij vond onze hengels aan de lichte kant, maar wilde het wel proberen, hij bleef zeggen dat ze te licht waren. Wij hadden zoiets van, hallo dit is voor onze begrippen best zwaar spul. Anders hadden we bijna big game spullen moeten meenemen. Hij liet foto’s zien van tarpons van 20-30 kg en barracuda’s van 15 kg. Wij waren er klaar voor. Voordat wij kwamen was er een grote tarpon gevangen van dik 100 kg en de grootste barracuda was 13 kg. Maandagochtend werden we opgehaald om 8.00 uur om te gaan vissen (zie de foto’s voor een indruk van waar wij zaten, het is en blijft Afrika).

 

AASVIS

Toen wij aankwamen waren er nog geen aasvissen gevangen. Een uur later hadden ze genoeg mullet (kleine harders) gevangen om te gaan vissen. We moesten alleen nog wachten op het goede tij, dit is zeer belangrijk. Die dag was het tij om 11.00 uur goed. Om 10.00 uur gingen de spullen in de boot en voeren wij vol gas met een 140 pk naar de stek. Na een goed uur varen kwamen wij op de plaats van bestemming. De plek heet Dog Island. Eerst denk je op zee te zitten, zo breed is die rivier daar. Ik wilde alleen maar op de rivier vissen en niet op zee. Maar de kapitein zij dit is de rivier. Na even wat zoeken lieten wij het anker zakken. Alle spullen werden klaar gemaakt, aasvissen werden aan de haken gedaan. Om een beetje bij de grond te komen moesten wij soms 300 gram lood gebruiken. Zo hard kan het daar stromen. We kregen die dag twee aanbeten maar vingen niets. De kapitein zij dat het tarpon was? Dag twee verliep precies als dag één, hetzelfde beeld maar we vingen een soort meervalletje van 2 kg. Alles gaat mee voor de pan. Denk daar wel aan als je daar bent, het is een zeer arm land.

De enorme kop van de record tarpon! Indrukwekkend!

EEN GOED GEVOEL

De derde dag begon als alle dagen daarvoor. Maar de kapitein had vandaag een goed gevoel, vandaag gaan we vis vangen. Hij was zeer onrustig. Wij dachten, ja, ja natuurlijk dat willen wij ook, maar je kunt het niet afdwingen. Tot nu toe hadden we ook geen vis zien springen. We gingen ook steeds later weg omdat het tij steeds later opkwam. Je moet opkomend tij hebben want met afgaand tij is het niks. Dus werd het allemaal wat lastiger om vol te houden. We hadden drie hengels met grond aas en twee met dobbers. De wel bekende meervalstudiegroep dobbers.  Tegen het einde van de middag brulde Ibrahim, onze deckmate, turend over het water “tarpon jumping”! Hij zei: “volg de stroming en dan aan het einde van de stroomnaad”. Wij hielden dit niet voor mogelijk, omdat dit wat hij aanwees zeker drie kilometer ver weg was. De rivier is hier tevens kilometers breed. Maar de onrust was compleet. Na wat Gambiaans onderling, werd besloten om de hengels binnen te halen en het anker te lichten. Na een half uur zoeken voor de juiste stek, werd het anker uitgegooid. Ibrahim zei dat we op de goede stek waren aangekomen. Nog steeds hadden wij niets gezien. Ibrahim werd alleen nog maar zenuwachtiger, leuk om te zien, ze begonnen zachtjes te zingen. Uiteindelijk zag ik ook een vis springen, op 20 meter van de boot, ik vond hem groot maar de kapitein vond hem klein. Ik denk dat die een kilo of 20 was en dat wilde ik graag vangen. Snel weer alle hengels in het water en afwachten. Naarmate de tijd versteek zagen we steeds meer vissen springen, ook hele grote. De spanning nam zichtbaar toe bij iedereen.

Met een lengte van 257 centimeter een enorme vis die menig hengelaar graag op zijn lijstje zien!

GILLENDE REEL

Uiteindelijk om 16.30 uur werd de stilte verbroken door een gillende reel van één van onze meervalhengels, direct gevolgd door een enorme sprong van de tarpon. Dit hadden wij nog nooit eerder meegemaakt. Wat een geweld, wat een klap. Direct was er even paniek in de boot. Want de vis schoot van links naar rechts en ging dus door alle andere lijnen heen. De kapitein echter herstelde de orde weer snel en iedereen was met zijn taak bezig. Mijn vismaat Hans pakte de hengel met de tarpon, ik gespte hem de ‘hengeltok’ (fighting belt) om. Alle andere hengels werden uit het water gehaald en Ibrahim lichte het anker. De tarpon was goed gehaakt en het gevecht kon beginnen. De kapitein pakte zijn klokje en stelde hem in op 15 minuten. Ik vroeg hem waarom dat was. Hij zei dat we dan moesten wisselen. Ik zou de dril dan overnemen. Ik dacht die is niet goed. Samen een vis drillen van een half uur maar oké hij zegt het. Maar al heel snel werd duidelijk wat er aan de hand was. Hans bleef maar roepen wat is dit!!! Hij had de eerste tien minuten helemaal niets in te brengen. De vis nam alleen maar meer en meer lijn. Op de hengels zitten Penn reels type 320 gti waarvan de slip helemaal dicht stond. Hans gebruikte ook nog zijn duimen om de vis af te stoppen echter zonder resultaat. Eindelijk stopte de vis en kon Hans lijn binnen halen. Echter Hans nam 20 meter en de vis nam weer 40 meter. De kapitein zei ”Willem jou beurt”, oké, ik ook drillen. Ja, dit is inderdaad wat anders dan karperen. Na een uur hadden wij allebei twee keer gedrild, echt gehangen in de hengels. Na het eerste uur werd er om de tien minuten gedrild. Oké, wij maar luisteren, de kapitein moet het tenslotte weten. Het volgende uur was zo om en het uur daarna ook. We waren inmiddels drie uur bezig, wat is dit?

 

BEKEURING

Een regel in Gambia is, dat je voor donker binnen moet zijn (weer thuis in de haven) of je  moet het melden bij Denton Bridge Association, dat je langer weg blijft. Zij geven dan officieel toestemming. In dit geval was dit uiteraard niet gedaan. Onze kapitein, kreeg dus een bekeuring van 100 euro en een officiële waarschuwing. Hij kon dus zijn vergunning kwijt raken. Dit bedrag is voor Gambiaanse begrippen zeer veel geld. Wij stelde hem gerust en vertelde dat wij de bekeuring gingen betaalden. In eerste instantie wilde hij de lijn door snijden, maar dit kom de vis van ons leven worden. Het vierde uur ging in langzamerhand konden we wat meer en makkelijker lijn inhalen. Wij dachten hij wordt moe. Hij sprong nog een keer op grote afstand uit het water. Ibrahim zei “ja, die is echt groot. We gingen het vijfde uur in, ongelofelijk we hadden al vier uur gedrild met de slip dicht en twee duimen op de reel. Na. 4 uur en 15 minuten zagen we voor het eerst het lood boven water komen. Goed teken, dacht ik ,vis bij de boot, bijna klaar. Inmiddels waren we aardig verrot. Maar nee hoor, hij zwom gewoon weer weg, niet te houden. Inmiddels was het aardedonker geworden. Een flauwe halve maan gaf slechts weinig licht. Ook konden we de lijn steeds moeilijker zien en dus waar hij naar toeging. De kapitein en Ibrahim gingen uiteindelijk helpen met de dril. Ibrahim had de hengel vast en de kapitein duwde de hengel omhoog en uiteindelijk na een aantal keren pompen kwam de vis langszij. Maar ja, toen moest hij nog in de boot. Hij was te groot voor een gaf en voor een schepnet. Er werden vlug wat lijnen gemaakt. De eerste keer dat de vis langszij kwam wilden zij de lijnen vast maken aan de staart. Dit lukte niet de vis zwom gewoon weer weg. We waren inmiddels weer 30 minuten verder. We waren nu vier uur en drie kwartier bezig, niet normaal. De vis kwam nu weer omhoog en nu moest het lukken om de vis aan boord te krijgen. De kapitein zei “ja, de vis is nu dood aan het gaan”, want ze vechten tot de dood. Deze vissen kun je na vijf uur niet meer terugzetten. Dus hij moest aan boord. De lijnen om de vis en takelen. We moesten echt met vier man de vis uit het water halen. Ja hoor, daar kwam hij over de railing en er kwam geen einde aan, tering wat een vis. De vis was inderdaad dood, zoals de kapitein al zei. Maar wat een mooie vis.

Met de taxi werd de recordvis vervoerd.

IN HET PIKKE DONKER TERUGVAREN!

En nu terugvaren in het donker. Afijn, twee zandbanken verder kwamen we eindelijk in de haven aan. Het was pikkedonker. Pas toen het licht werd konden we actie ondernemen. De vis moest gewogen worden en opgemeten. Ze hebben daar helemaal niets dus de vis ging in een taxi (zie foto) naar de slager. Daar konden ze hem wegen en meten. Na veel foto’s gemaakt te hebben ging de vis op weg naar een dorpje in Gambia, waar veel straatarme mensen de vis kunnen opeten. We moesten vier euro voor de taxi en tien euro voor de slager betalen.

De president, zie zijn presidentiele auto, kwam even de tarpon checken! Helaas mochten van hem geen foto’s worden gemaakt.

DE PRESIDENT KWAM OOK EVEN KIJKEN!

Die dag gingen we vissen met kunstaas op barracuda in de monding. We waren net twee uur aan het vissen toen de kapitein werd gebeld dat de president van Gambia onze vis wilde zien. Mensen van de president‘s office stonden op de steiger ons op te wachten. Zij wilde een interview met ons over deze vangst. Mensen van de zender GRTS hebben ons gefilmd en geïnterviewd. Dezelfde avond werd het hele interview uitgezonden op de t.v. Toen ook Tom van Kleef nog meldde dat het een record was waren wij helemaa l”HAPPY”. We hadden ook nog een andere, leuke visserij. We hadden sardines gevangen. Dit is prima aas voor captainfish en butterfish. Bij de brug van Denton Bridge kun je die gemakkelijk vangen met paternosters, erg leuk. Voor captainfish zijn twee sardines aan de haak perfect. Deze vang je goed bij hoogtij tegen de mangroven aan. Een meter of vier tot zes uit de kant. Barracuda kun je goed vangen op zee met kunstaas. Deze kunnen hier tot vijftien kilogram zwaar gevangen worden.

Willem met een enorme schub van zijn recordtarpon die hij showde na terugkomst in de winkel van Wout van Leeuwen in Vlaardingen! Let even op het formaat ten opzichte van het theezakje!

Wij willen bedanken voor het geven van goed advies en medewerking: Wout van Leeuwen, Marcel Schouten, www.woutvanleeuwen.nl, Paradise Fishing, Tom van Kleef www.paradisefishinggambia.com. Onze kapitein en deckhand en Beet sportvissersmagazine.

Hans van den Berg en Willem de Jong